Savaşın kara bulutlarının Avrupa'yı ve Osmanlı İmparatorluğunu kapladığı yıllarda o daha gencecik bir askeri okul öğrencisiydi... Sürekli tatbikat ve ordugah yüzünden adresini kimi zaman Hadımköy olarak olarak veriyor, kimi zaman da Kağıthane olarak gösteriyordu. Aynı şehirde yaşıyor olmalarına rağmen çok sevdiği -ama zaman zaman da küstüğü- kız kardeşiyle ancak mektuplaşarak hasret giderebiliyorlardı. Ablası Kuzguncuk'ta oturan ve ithalat işleriyle uğraşan Mahmud Beyle yeni evlenmişti. Öyleki genç Mehmed Tevfik düğünlerine bile gidememişti...
Mektuplarına çoğu kez "acizaneniz Mehmed Tevfik" veya "kardeşiniz Mehmed Tevfik" diye imza atıyordu. Ama askeri okuldan mezun olup genç bir subay olarak orduya katıldıktan sonra, zaman zaman mektuplarının sonuna "Çerkes Mehmed Tevfik" imzasını atmayı ihmal etmiyordu.
Bir sevdiği var mıydı, aşık mıydı? Bilemiyoruz... Bildiğimiz mektuplarına yansıyan ürpertici bir yoksulluk ve fakirlik... Belkide bu yüzden "sevgili hemşiresine" yazdığı mektuplarda sık sık para istemek zorunda kalıyordu.
Mektupları birer birer okumaya çalışırken birden karşımıza kırmızı mürekkepli kalemle yazılmış, imza ya da mühür olmayan, bazı yerleri bir sıvının damlaması neticesinde -bize sorarsanız göz yaşları- biraz okunamaz olmuş iki sayfalık bir yazı dikkatimizi çekiyor: Okuyunca şaşırıyor ve hüzünleniyoruz. Yazdığı onlarca mektupta sağlık ve sıhhatini bildiren, zaman zaman günlük sıkıntılardan ve müzayakadan bahsetse de satırlarında hep umut ve geleceğe güven gözlenen genç Mülazım-ı sani Mehmed Tevfik'in Yemen'de şehit olduğunun haberi bu...
Mehmed Tevfik'in 20 Kanun-ı sani 1324 (2 Şubat 1909) ile 4 Teşrin-i sani 1331 (17 Kasım 1915) tarihleri arasında kız kardeşine ve eniştesine yazdığı yaklaşık 35 mektupta ve şehit olduğu haberini veren yazıda, sadece yaşanan acı dolu günlerin değil, hüznün, hasretin ve yoksulluğun yazılmamış tarihi var...
Mülazım-ı sani Mehmed Tevfik Efendi'nin
şehit olduğunu bildiren yazı
